Οι καταστάσεις είναι πολύ ζόρικες, οι διαπραγματεύσεις πολύ σκληρές και το διακύβευμα το πιο σημαντικό για όλους μας.
Οπότε, η συζήτηση που σπάει ταμεία στα social media για το dress code των υπουργών και κυρίως του Βαρουφάκη, είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Αλλά παρόλα αυτά, όπου σταθείς κι όπου βρεθείς, για το ντύσιμό τους ακούς.
Όλοι αποκτήσαμε στυλιστική άποψη, ακόμα και οι ταγαρογιεγιέδες σχολιάζουν τον Βαρουφάκη. Δεν πιστεύω ότι το μπλε ελεκτρίκ πουκάμισο στη Downing Street 10 και το νταβατζιλίδικο μπουφάν έπαιξαν ρόλο στην κουβέντα...
Στο φινάλε, όσο άσχημα ήταν αυτά τα ρούχα, τόσο άσχημη ήταν και η κόμμωση του Εγγλέζου υπουργού που ήταν σαν να βγήκε, (όπως και οι ίδιοι οι Εγγλέζοι έγραψαν) από κανένα σίριαλ τύπου Rome.
Τον Kαλλιγούλα φαντάζομαι με τέτοιο μαλλί. Αφού όμως μπήκαν στην κουβέντα δεν μπορείς να μην παρατηρήσεις ότι ο Bαρουφάκης πέρα από "αντισυμβατικός", πέρα από λάθος ντυμένος για τις περιστάσεις, είναι και εξόχως κακοντυμένος.
Η σύζυγος του, κυρία Στράτου, για να δικαιολογήσει την εμφάνιση του στη συνάντησή του με τον Άγγλο υπουργό οικονομικών, είπε ότι "ο Γιάννης έχασε τη βαλίτσα και αναγκάστηκε να δανειστεί μπουφάν και να πάει να αγοράσει πουκάμισο".
Δεν κατάλαβε ότι με αυτό τον έθαψε. Διότι οκ, από όλα τα παλτό και από όλες τις καμπαρντίνες που θα μπορούσε να δανειστεί από την ελληνική αποστολή ή φίλους του, ο Γιάννης βρήκε να δανειστεί αυτό που θα φόραγε ο Αλ Πατσίνο στο Σέρπικο (για όποιον δεν θυμάται, ήταν ο πιο κακοντυμένος άνθρωπος στην ιστορία του κινηματογράφου). Οκ λοιπόν, δεκτό.
Όμως στο μαγαζί που μπήκε για πουκάμισα, από όλα τα πουκάμισα που υπήρχαν εκεί και από όλα τα χρώματα, αυτός διάλεξε το μπλε ελεκτρίκ; Βέβαια, με τα χρώματα έχει κόλλημα ο Γιάννης, κι αυτό φαίνεται από όλα του τα πουκάμισα που είναι έντονα (έχει και τάση στο λαχούρι...). Απορώ από τι μαγαζί ψώνισε ή αναρωτιέμαι μήπως έχει αχρωματοψία.
Από όλα τα άσπρα (σωστό παράδειγμα ο Τσίπρας, πάντα καλοσιδερωμένα και λευκά, άσχετα αν φοράει δυο νούμερα μεγαλύτερο σακάκι), από τα γαλάζια, από τα κανονικά μπλε, τι τον ώθησε να διαλέξει το ελεκτρίκ; Η κυρία Στράτου τον βρίσκει stylish, αλλά να θυμίσω ότι το μπλε ελεκτρίκ ήταν το αγαπημένο χρώμα του Γιάννη Δαλιανίδη στο αλήστου μνήμης Ρετιρέ. Τώρα, για το πουκάμισο μονίμως έξω, θα έλεγα ότι δέχομαι την εμμονή του, άμα έτσι γουστάρει.
Τουλάχιστον όμως, φόρα το σωστά αν θες να είσαι stylish, όπως, επαναλαμβάνω, έγραψε η κυρία Στράτου στο facebook. Πρώτον, όπως θα έλεγε και ένας στιλίστας του GQ, δεν φοράς έξω πουκάμισο με μεγάλους, σκληρούς γιακάδες (τέτοιους φόραγε μόνο ο Τόνι Μοντάνα στον Σημαδεμένο, ή στο πιο φλώρικο, ο Ντέιβιντ Χάσελχοφ στον Ιππότη της Ασφάλτου) και δεύτερον, δεν κουμπώνεις όλα τα κουμπιά μέχρι κάτω, αν δεν θες να μοιάζεις με σαλάμι.
Ξεκουμπώνεις το κάτω κάτω κουμπί. Το πουκάμισο έτσι το φοράνε μόνο κάτι βουτυρογιάπηδες (σε Polo βέβαια ή Nautica αυτοί, σε άσπρο ή γαλάζιο αυστηρώς), όταν θέλουν να δείξουν κουλ (my ass κουλ...) το Σαββατοκύριακο.
Τώρα βέβαια, όλοι σχολιάζουν σε κάθε παρέα και το χέρι που είναι μόνιμα στην τσέπη την ώρα που χαιρετάει τον κόσμο, το οποίο δείχνει εξόχως αγενές. Και το οποίο συνοδεύεται από μια έκδηλη έκφραση αυταρέσκειας, πολλές φορές. Δεν θα έλεγα όπως ο Πάγκαλος, ότι τους έχει συνδέσει με τα ζωτικά του όργανα και με Κάιρο.
Όμως, ορκίζομαι ότι πολλοί άνθρωποι μου είπαν ότι αναρωτιούνται αν το αριστερό του χέρι έχει κάποιο είδος αναπηρία και το στηρίζει στην τσέπη! Με το χέρι στην τσέπη, χαιρετούσε μόνο ο Επιθεωρητής Κάλαχαν, αλλά αυτός, ήθελε να δείξει ότι όντως τους έχει συνδεδεμένους.
Για να είμαστε τίμιοι όμως, και κοιτώντας την γλώσσα του σώματος, ο Γιάνης αυτό δεν το κάνει από αγένεια, ή από μαγκιά, κατά τη γνώμη μου.Από κόμπλα το κάνει. Από τρομακτική αμηχανία. Σαν να μην ξέρει πώς πρέπει να σταθεί στην περίσταση, κάπου σαν να χάνεται ανάμεσα στο stage του καθηγητή την ώρα που διδάσκει και στην παρουσία του στους Αγανακτισμένους.
Η συζήτηση για τον Βαρουφάκη έχει νόημα γιατί δεν είναι κάποιος παλαιοκομμουνιστής ή κλασικός Συριζαίος. Ο Γιάνης είναι κοσμοπολίτης, έζησε σε Αμερική, Αυστραλία και Αγγλία, έχει περάσει από όλα τα μπαρ και κλαμπ που έχουμε περάσει κι εμείς, από το Ντα Κάπο και τη Ράτκα μέχρι τα λαϊβάδικα στο Γκάζι και τα μπαρ στον Κεραμεικό και είναι ένας πολύ ευγενής και μορφωμένος άνθρωπος.
Ο Γιάννης Βαρουφάκης προέρχεται από μια κλασική, καλοβαλμένη αστική οικογένεια, γνωστή και στους επιχειρηματικούς και τους νομικούς κύκλους. Εννοείται ότι δεν ήθελε να ταυτίζεται απόλυτα με αυτό το περιβάλλον, γι αυτό κι έφυγε μικρός.
Ξέρει πολύ καλά πώς ντύνεσαι για τις περιστάσεις και κλασικό παράδειγμα είναι η φωτογραφία που δημοσιεύσαμε σήμερα, όπου το 2011 εμφανίστηκε σε εκδήλωση με tuxedo και παπιγιόν, πολύ σωστά φορεμένα και σε κανονικό μέγεθος και όχι σε XXL σαν να το δανείστηκε από τον Πάγκαλο, σαν το σακάκι που φόραγε με τον Σόιμπλε.
Εκτός κι αν ήθελε να δείξει και οπτικά στο Γερμανό ότι μας έχουν καταντήσει homeless να φοράμε σακάκια από τα παλιατζίδικα. Η εμφάνισή του εκείνη με το tuxedo, θα έκανε ας πούμε τον κύριο Λαφαζάνη να ριγήσει.
Προφανώς εκεί σεβάστηκε το dress code της περίστασης που ήταν η βράβευση της Ένωσης Συντακτών του 2011 στη Βρετανία πράγμα που δείχνει ότι το ξέρει το κόλπο καλά. Γιατί εκεί ακολούθησε το dress code της περίστασης, πράγμα που τώρα δείχνει να το γράφει;
Νομίζω ότι και η Downing 10 έχει το δικό της dress code, που το ξέρουμε εδώ και δεκάδες χρόνια. Θέλω εδώ π.χ. να επισημάνω ότι ο μονίμως ντυμένος με στρατιωτική στολή Φιντέλ Κάστρο, όταν συνάντησε τον Πάπα έβαλε γραβάτα. Το ίδιο όταν ήθελε να τιμήσει τον Μαντέλα.
Ο μεγάλος Φιντέλ μάλιστα, ο El Jefe, φόραγε μονίμως Rolex (όπως και ο Τσε πάντα) και σε μια συνάντησή του με τον Χρουστσόφ, φόραγε δύο Rolex στο ίδιο χέρι και κράταγε μια πουράκλα σα μπουρί σόμπας. Δε νομίζω ότι έτσι χάλασε η κουβανέζικη επανάσταση.
Η γνώμη μου είναι ότι η ενδυματολογική επανάσταση πρώτον είναι χρήσιμη και αναγκαία από τα 16 μέχρι τα 35 χρόνια, το πολύ. Τότε μπορείς να τη συνοδεύσεις και με μοϊκάνα.
Μετά, σέβεσαι χώρους και ανθρώπους, μιας και κατάλαβες ότι η επανάσταση δεν αναχαιτίζεται από μια γραβάτα και μια ζώνη στο παντελόνι. Κινδυνεύεις να θεωρηθείς γραφικός.
Εδώ, ας πούμε κι ένα αγγούρι να είσαι, αν σε καλέσουν σε μασκέ πάρτι, δεν είσαι ο μαλάκας που πας ντυμένος με τζιν και πουκάμισο. Εκτός κι αν είσαι ο Τσάβες, που ήταν ντυμένος καρνάβαλος έτσι κι αλλιώς. Το δεύτερον, το έριξε ο ίδιος ο Βαρουφάκης, με το tuxedo που λέγαμε.
Ο κάθε χώρος, έχει το δικό του αισθητικό κώδικα. Προφανώς δεν πας για μπάσκετ με βατραχοπέδιλα, δεν πας στην παραλία με δυο δάχτυλα μακιγιάζ, στο Carrefour με γούνα ή σε κηδεία με κόκκινα - εκτός ίσως αν είναι η κηδεία του Λένιν.
Τώρα, για το ότι η απόρριψη της γραβάτας ήταν το πρώτο σημειολογικό μήνυμα για την αριστερή αλλαγή στην Ελλάδα, δεν ξέρω τι να πω. Ο αριστερότατος κύριος Σταθάκης, μια χαρά ήταν στην ορκομωσία με γραβάτα. Στιλάτος.
Δε νομίζω να του χάλασε την ιδεολογία. Στις ενδυματολογικές επαναστάσεις είχαμε βέβαια τον πρώτο διδάξαντα, τον Ανδρέα.
Όπως μου είχε πει ο Φρέντι Γερμανός, στο 60s όταν ήρθε από την Αμερική, οι δεξιοί τον έκραζαν ως «μπλουτζινάκια». Όταν γύρισε το 74, έφερε το ζιβάγκο, τη φαβορίτα και το χοντρό λουρί στο ρολόι. Όταν όμως πήγε να ορκιστεί, φόρεσε τη γραβάτα.
Ο Ανδρέας είχε το ίδιο σύνδρομο με το Βαρουφάκη, σαν καθηγητής σε αμερικάνικο πανεπιστήμιο και ήθελε να δείχνει αντισυμβατικός παρότι και η δική του προέλευση ήταν εξόχως αστική.
Το ζιβάγκο όμως το έβαζε στο μπαλκόνι ή όταν έβλεπε κανέναν περίεργο παλαιστίνιο με το μαντίλι (καφίγια), και όχι όταν συναντούσε το Μιτεράν και τη Θάτσερ. Τέλος πάντων, πολλή κουβέντα για το τίποτα.
Ο καθένας έχει το δικαίωμα να ντύνεται όπως γουστάρει και όπου γουστάρει, αν τον παίρνει. Το θέμα στη διαπραγμάτευση δεν είναι "τα ρούχα του βασιλιά", αλλά τα αποτελέσματα. Το απίστευτα γραφικό ντύσιμο του Μαντέλα δεν τον εμπόδισε να κάνει την μεγαλύτερη αλλαγή της πρόσφατης ιστορίας.
Και εκεί μακάρι, έστω και χωρίς στιλ, ο Γιάνης να μας φέρει good news, ακόμα κι αν φοράει σαμπό, μαζί του είμαστε, κι όχι με τους μίζερους που θα ήθελαν να τον δουν να αποτυγχάνει. Το έχουμε πιο πολύ ανάγκη από το σωστό του ντύσιμο.
ΥΓ. Το χεράκι πάντως στην τσέπη, πρέπει να κοπεί. Ο Γιάνης παλιά γυμναζόταν. Δεν είναι ανάπηρος. Ούτε αγενής. Ας κουλάρει. Σιγά μην κομπλάρουμε με τον πλαστογράφο πτυχίων Ντάισελμπλουμ, και τον εμπλεκόμενο παλιότερα σε οικονομικοπολιτικά σκάνδαλα, Σόιμπλε.
toratora.gr
