Από τη στιγμή που ο Σουλεϊμάν παίρνει την απόφαση να εκτελέσει το φίλο του, οι στιγμές που ζει είναι εφιαλτικές. Τα 24ωρα περνούν πολύ γρήγορα μέχρι να σημάνει το τέλος του Ιμπραήμ… ένα τέλος που σημαίνει το θρίαμβο της Χουρρέμ. Αλλά και...
Χατιτζέ δεν βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση. Ο άνθρωπος που ερωτεύτηκε όσο τίποτα στη ζωή της δεν υπάρχει πια. Η μόνη λύση γι’ αυτήν είναι η αυτοκτονία!
Ο Εμπού Εφέντη, μόλις μαθαίνει ότι η απόφαση του Σουλτάνου είναι εκτέλεση, ζητά από τον Σουλεϊμάν να μη γίνει επίορκος. Του λέει ότι θέλει να του δώσει μερικές μέρες να βρει λύση στο πρόβλημά του. Η Χατιτζέ ρωτά τον Ιμπραήμ πώς ήταν το δείπνο με τους Πασάδες και όταν της λέει ότι ο Σουλτάνος δεν παραβρέθηκε γιατί ήταν κουρασμένος, η Χατιτζέ ανησυχεί. Ο Ιμπραήμ στον κήπο αναπολεί τα παιδικά του χρόνια. Πώς τον πήραν από την οικογένειά του, πώς ταξίδεψε και μετά πουλήθηκε στο παζάρι, σε μια πλούσια κυρία που τον ξεχώρισε όταν τον είδε να βοηθά ένα άλλο παιδί. Την ίδια στιγμή, ο Σουλτάνος είναι βυθισμένος στις σκέψεις του παρατηρώντας μια κλεψύδρα, όταν ο Ιμπραήμ μπαίνει στο δωμάτιο και του δίνει το βιβλίο του Μακιαβέλι. Ο Σουλτάνος δικαιολογείται ότι ήταν κουρασμένος και δεν πήγε στο δείπνο. Παράλληλα, ο δικαστής χωμένος στα βιβλία ψάχνει λύση για το πρόβλημα του Σουλτάνου, προκειμένου να μπορέσει να εκτελέσει την απόφασή του χωρίς να είναι επίορκος. Ο Σουλτάνος ανοίγει το βιβλίο του Μακιαβέλι και διαβάζει «Να αγαπάς το φόβο… ή να φοβάσαι την αγάπη;». Ο Σουλτάνος ρωτά τη γνώμη του Ιμπραήμ , αφού σύμφωνα με τον Μακιαβέλι δεν μπορείς να τα έχεις και τα δύο. Ο Ιμπραήμ του απαντά ότι πολλοί άνθρωποι θέλουν να ζήσουν την ευτυχία χωρίς να νοιάζονται για τις συνέπειες. Ο Σουλτάνος τονίζει ότι όλοι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά δεν ξέρουν κατά πόσο μπορεί να είναι εφικτό για ανθρώπους σαν αυτούς. Η Χουρρέμ μπαίνει στο δωμάτιο για να ενημερώσει τον Σουλεϊμάν για το φιλανθρωπικό δείπνο και ξαφνιάζεται όταν βλέπει τον Ιμπραήμ να κάθεται φιλικά δίπλα στον Σουλεϊμάν, μετά την ενημέρωσή του από τον Αγιάζ πασά για τα όσα είπε ο Ιμπραήμ. Ο τελευταίος επιστρέφει να πάρει κάτι από το γραφείο του και βρίσκει τον Σουλεϊμάν να κοιτάζει το βιολί του και να του ζητά να του παίξει κάτι, αφού έχει καιρό να το κάνει. Καθώς παίζει βιολί, ο Σουλτάνος αναπολεί τις μέρες που η φιλία τους ήταν δυνατή και δεν υπήρχε καμία σκιά να τη βαραίνει. Ο Ιμπραήμ, όταν τελειώνει, του ζητά να πάνε στη Μανίσα να θυμηθούν τα παλιά και ο Σουλεϊμάν του απαντά θετικά. Μόνο που τα μάτια του είναι γεμάτα πίκρα και θλίψη. Ο Ιμπραήμ εξομολογείται στον Ματρακτσί ότι είχε ανησυχήσει για τη σχέση του με τον Σουλτάνο, αλλά τώρα πια όλα είναι καλά, αφού κάθισαν και τα είπαν όπως παλιά. Ο δικαστής ανακοινώνει στον Σουλεϊμάν ότι βρήκε λύση στο πρόβλημά του ερμηνεύοντας το Κοράνι. Σε κάποιους στίχους του Κορανίου λέει ότι ο Αλλάχ παίρνει τις ψυχές των ανθρώπων όταν κοιμούνται και τις επιστρέφει για να ξυπνήσουν. Αν δεν τις επιστρέψει, τότε δεν ξυπνάμε και οι άνθρωποι πεθαίνουν. «Το άτομο που κοιμάται δεν είναι πραγματικά ζωντανό. Με αυτό τον τρόπο μπορείτε να τιμωρήσετε όποιον σας πρόδωσε, χωρίς να σπάσετε τον όρκο σας, Μεγαλειότατέ μου,» επισημαίνει ο δικαστής στον Σουλεϊμάν. «Για το λόγο αυτό, όποιο κι αν είναι αυτό το άτομο που προστατεύετε ακόμα και από τον εαυτό σας, θα πρέπει να εκτελεστεί κατά τη διάρκεια.... ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ ΣΑΣ».