Η Θωμαή Απέργη μετά τη δεύτερη απόπειρα που έκανε για να μας εκπροσωπήσει στη Eurovision μίλησε για τη γεύση που της άφησε η δεύτερη φορά και λέει αν θα προσπαθούσε και για τρίτη φορά. -Τι γεύση σου έχει αφήσει η Γιουροβίζιον;
«Θα έλεγα ότι η Γιουροβίζιον φέτος ήταν ποιο γλυκιά από την πρώτη, το απόλαυσα περισσότερο και για μένα ήταν ένα ωραίο ταξίδι.» είπε στην Αγορά...
-Στο τέλος της βραδιάς λύγισες και έκλαιγες στο καμαρίνι σου. Κλαις εύκολα;
«Καμία σχέση. Ήμουν χαρούμενη λόγω της θερμής ατμόσφαιρας που υπήρχε στην αίθουσα. O κόσμος χόρευε όταν ανέβηκα στη σκηνή και μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος πήγα στο καμαρίνι μου επειδή ήταν η μητέρα μου εκεί που είχε έρθει από την Τήνο και πολλά αγαπημένα μου πρόσωπα και ήθελα να βρεθώ μαζί τους. Φέτος δεν έριξα ούτε ένα δάκρυ για τη Γιουροβίζιον.»
-Επίσης δεν έκανες δηλώσεις. Δεν μπορούσες να το κάνεις ή το απαξίωσες;
«Για μένα η Γιουροβίζιον τελείωσε με το αποτέλεσμα. Θα ήθελα να συγχαρώ τη Μαρία –Έλενα Κυριάκου που είχαμε μία καλή επαφή και χάρηκα πολύ. Αλλά το πρώτο πράγμα που ήθελα ήταν να βρεθώ με τους δικούς μου ανθρώπους και λόγω του χαμού του παππού μου, που έφυγε από τη ζωή λίγες μέρες πριν το διαγωνισμό, δεν είχα προλάβει να το βιώσω που το είχα αφήσει στην άκρη.»
-Δήλωσες ότι πριν το διαγωνισμό μίλησες με την Ηγουμένη από το μοναστήρι της Τήνου και έναν αγαπητό ιερέα για να σου δώσουν δύναμη. Είσαι τόσο κοντά στο Θεό;
«Είμαι πολύ κοντά στο Θεό. Προσεύχομαι όχι μόνο για τη δουλειά μου και τις φιλοδοξίες μου, αλλά προσπαθώ να τον ευχαριστήσω για ό,τι μου έχει προσφέρει. Του ζητάω να μου δώσει δύναμη και να με συγχωρέσει για τα λάθη που έχω κάνει.»
-Έχεις κατέβει δύο φορές στη Γιουροβίζιον. Θα συμμετείχες και τρίτη ή τελείωσε για σένα αυτό το κεφάλαιο;
«Νομίζω ότι δύο φορές ήταν αρκετές. Θα ήμουν γραφική αν πήγαινα για τρίτη φορά. Βέβαια έχω τη ζέση να αντιπροσωπεύσω τη χώρα μας στο εξωτερικό στο μέλλον. Ίσως 5 χρόνια αργότερα…»
-Πως ξεσπάς όταν διαβάζεις κάτι αρνητικό για σένα;
«Όταν ξεκίνησε όλο αυτό το παιχνίδι της δημοσιότητας είχα ξινίσει. Κατ’ αρχάς έκλαιγα και στεναχωριόμουν όταν διάβαζα κάτι για τη δουλειά μου. Τώρα πια ό,τι διαβάζω το προσπερνάω. Εκτός αν κάτι ισχύει, οπότε θα κοιτάξω να το διορθώσω.»
