Σίγουρα μία σχέση δεν φτάνει ξαφνικά ένα ωραίο πρωινό σε προβληματική κατάσταση. Απλά ξαφνικά, όταν το πράγμα δεν πάει άλλο, ερχόμαστε αντιμέτωποι με αυτήν τη συγκυρία και αντιλαμβανόμαστε την κακή πορεία μας.
Υπάρχουν λοιπόν γνωρίσματα που θα μας κάνουν να καταλάβουμε ότι η σχέση μας πληγώνεται και τραυματίζεται, ότι αρρωσταίνει; Μπορούμε να παρέμβουμε και να τη θεραπεύσουμε; Ναι, υπάρχουν...
Θα εστιάσω περισσότερο στον λανθασμένο τρόπο επικοινωνίας και στις συνέπειές του, καθώς είναι θα λέγαμε το άλφα και το ωμέγα!
ΟΤΑΝ Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ... "ΑΛΛΑΖΕΙ"Συνήθως οι περισσότεροι πιστεύουν και λένε: "Δεν επικοινωνούμε πια στη σχέση μας!" Λάθος! Το ζευγάρι εξακολουθεί και επικοινωνεί, όχι με βοηθητικούς και εποικοδομητικούς όμως τρόπους.
Η επικοινωνία του μπορεί να γίνεται πλέον μέσα από φωνές, απαιτήσεις, κατηγορίες, ξεσπάσματα, κλάματα, αντίδραση για την αντίδραση…Είναι και αυτοί τρόποι επικοινωνίας, απλά όμως δεν βοηθούν, το αντίθετο μάλιστα, απομακρύνουν τους δύο συντρόφους. Η σωστή επικοινωνία είναι το παν μέσα σε μία σχέση!
ΤΙ ΟΔΗΓΕΙ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟΑς έχουμε στο μυαλό μας ότι η ασυνεννοησία, η εξάρτηση, η σιωπή, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά που οδηγούν τη σχέση σε αδιέξοδο. Μια σχέση για να λειτουργήσει χρειάζεται σεβασμό, απαντητικότητα και αποφασιστικότητα και από τα δύο μέλη.
Χρειάζεται δηλαδή οι δυο σύντροφοι να συμφωνήσουν πρώτα από όλα σε έναν πολύ σημαντικό κανόνα: "Συμφωνούμε ότι μπορούμε να διαφωνούμε!".
Είναι ίσως ο πιο σημαντικός κανόνας της σχέσης αν το θέσουμε έτσι, καθώς δίνεται η ελευθερία και στα δύο μέλη να αρχίσουν να μιλούν, να εκφράζονται, να δείχνουν τις ανάγκες τους χωρίς να φοβούνται τις συνέπειες χωρίς να αισθάνονται ότι θα κριθούν και θα λογοκριθούν, ότι δεν θα ακουστούν.
Η επικοινωνία που χωρίζεται στη λεκτική αλλά και στην εξωλεκτική, είναι το εχέγγυο της καλής συνεννόησης, της αλληλοϋποστήριξης, της επικράτησης μιας κοινής λογικής που είναι απαραίτητη για την συνύπαρξη των δύο συντρόφων.
Ο ΘΥΜΟΣ!Η σύγκρουση είναι ο θόρυβος που προέρχεται από την προσπάθεια αναζήτησης λύσης του ζευγαριού αλλά και της μεγάλης παγίδας του σωστού και του λάθους.
Το κυρίαρχο πρόβλημα μιας σχέσης που δεν επικοινωνεί είναι ο θυμός και η χρέωση ως βασική άμυνα εκείνου και εκείνης που «το δίκιο κυριαρχεί στο άδικο» και «το σωστό επιβάλλεται στο λάθος».
Το μεγαλύτερο πρόβλημα μιας σχέσης με κακή επικοινωνία είναι το λάθος μήνυμα που προσπαθεί τόσο ο ένας όσο και ο άλλος να περάσει στο σύντροφό του.
Δηλαδή πιο απλά, «Δεν βλέπω αυτά που σε ενοχλούν από εμένα, γιατί βλέπω μόνον αυτά που με ενοχλούν σε εσένα!».
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣΌλες αυτές οι εικόνες δείχνουν την απουσία του «εγώ και εσύ» και το κτίσιμο των συνεχών συγκρούσεων και δυσλειτουργιών που η σχέση ζει στην καθημερινότητά της.
Στη πορεία του χρόνου η ταραχή της δυαδικής σχέσης καταλήγει στην απομάκρυνση, την ψυχρότητα του θυμού, την εσκεμμένη αδιαφορία αλλά και το φόβο μιας επαναπροσέγγισης.
Τα δύο πρόσωπα ζουν μαζί αλλά ουσιαστικά είναι μόνα τους, ψάχνοντας έξω από το «εμείς» ένα άλλο πρόσωπο, που θα φέρει μια καινούρια εικόνα «που δεν έχω πια από εσένα».
Μια εικόνα που θα φυσήξει με ένα απαλό και ελαφρύ αναζωογονητικό αεράκι, καθώς θα αρχίσω να πιστεύω ότι θα πάρει μακριά όλα τα προβλήματα από την κουρασμένη σχέση, ίσως και τον σύντροφό μου επίσης!
Ο αργός θάνατος της σχέσης οδηγεί στην απογοήτευση, την παραίτηση, τον μαρασμό και την κατάθλιψη που ο ήχος της σιωπής θα απλώσει μέσα στο περιβάλλον του σπιτιού αλλά και της οικογένειας, αφού θα παρασύρει και τα παιδιά ως θεατές που παρατηρούν το πένθος και την θλίψη αυτής της κακής παράστασης που «εγώ και εσύ καθημερινά παίζουμε».
