«Γεννήθηκα και έζησα στην Κωνσταντινούπολη μέχρι τα 17 μου χρόνια. Στα 10 μου ήρθα στην Ελλάδα και μετά πηγαινοερχόμουν. Μίσο χρόνο εδώ, μισό εκεί. Στα 10 μου έμαθα τούρκικα. Πήγαινα σε ελληνικό σχολείο, όπου δίδασκαν λίγα τούρκικα, στα οποία έμενα πάντα μετεξεταστέος. Στο σπίτι μιλούσαμε ελληνικά. Δεν είχα φίλους...
Προσθέτοντας, όσον αφορά την προσαρμογή του στην Ελλάδα: «Ενώ στην Κωνσταντινούπολη ήμουν μια χαρά, εδώ, στο Δημοτικό, τα παιδιά με φώναζαν τουρκόσπορο, με ρωτούσαν αν μέναμε σε τσαντίρι, αν είχαμε ρεύμα. Όταν ήρθα στην Αθήνα, εκτός από τη λαμπερή πλατεία Ομονοίας, με τις κυλιόμενες σκάλες και τους φοίνικες, δεν είδα κάτι διαφορετικό. Στην Πόλη είχα μεγαλύτερους σε ηλικία φίλους, που με πήγαιναν στην Όπερα της Κωνσταντινούπολης. Το 1979 πίναμε κόκα κόλα, όταν δεν είχε έρθει ακόμα στην Ελλάδα. Ακόμα και οι ταινίες που με πήγαινε να δω ο πατέρας μου, δεν παίζονταν εδώ».
Τέλος, όσον αφορά τα τούρκικα σίριαλ, υπενθυμίζει «Στη δεκαετία του '80 - δεν πρέπει να τα ξεχνάμε αυτά - έκαναν θραύση οι τούρκικες ταινίες στην Αθήνα. Ήταν ασύλληπτο! Ήταν ταινίες, όπως είναι τώρα τα τούρκικα σήριαλ, με πολύ έρωτα. Έπαιζαν οι γνωστές ηθοποιοί: Χούλια Κότσιγιτ, Τουρκιάν Σοράι, όπως είχαμε εμείς την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Θυμάμαι που είχε γίνει σκάνδαλο, όταν είχε πει η Αλίκη Βουγιουκλάκη "ή εμένα ή αυτήν!". Πήγαινα στον κινηματογράφο "Όλγα" στην οδό Αγίου Μελετίου, και δεν βρίσκαμε εισιτήρια. Ουρά για τις τούρκικες ταινίες. Ας μην τα ξεχνούν αυτά τώρα, αυτοί που τις κατηγορούν».