Ακόμη και οι πιο κυνικοί έχουμε μείνει κάποια στιγμή έκθαμβοι μπροστά σε ένα ηλιοβασίλεμα κι όχι απαραίτητα επειδή το είδαμε… ερωτευμένοι.....Κερί, Ζάκυνθος
Ανήκει –και αυτό– στην κατηγορία των «τουριστίκ» ηλιοβασιλεμάτων
(ευτυχώς χωρίς τα χειροκροτήματα στο τέλος) οπότε αν θέλετε prive
ρομαντζάδα με θέα τον ήλιο που δύει, συνεχίστε στην επόμενη παράγραφο.
Εδώ, ο κόσμος συγκεντρώνεται από νωρίς σε μια αμφιθεατρική πλαγιά που
αγναντεύει το Ιόνιο, για να απολαύσει την θέα του ήλιου που χάνεται στα
βάθη του. Το υπόλοιπο τοπίο είναι επίσης εντυπωσιακό: ένας απότομος
γκρεμός στα δεξιά του λόφου και καμία άλλη στεριά στον ορίζοντα –καθότι
το Κερί βρίσκεται στο νοτιοδυτικότερο άκρο της Ζακύνθου.
Χώρα, Νάξος
Οι ιστοριολάτρεις θα εκτιμήσουν δεόντως το γεγονός πως η Πορτάρα
κορνιζάρει τον ήλιο καθώς αυτός οδεύει προς την δύση του. Σε περίπτωση
που έχετε αμφιβολίες, η Πορτάρα είναι η πύλη του αρχαίου ναού του
Απόλλωνα: πού αλλού θα μπορούσε να κοιτάζει η πόρτα του σπιτιού του θεού
του φωτός; Η θέα στο ηλιοβασίλεμα είναι ωραία απ’ όλη την παραλιακή
περαντζάδα της Χώρας –από το λοφάκι της Πορτάρας, όμως, είναι
εξαιρετική.
Οία, Σαντορίνη
Πείτε ό,τι θέλετε: υπερ-τουριστικό, υπερ-προβεβλημένο,
υπερ-φωτογραφημένο και υπερ-κλισέ είναι. Υπερτιμημένο, όμως, δεν είναι
σε καμία περίπτωση. Αξίζει να ανεχτείτε ακόμη και τα ανεκδιήγητα
χειροκροτήματα για να (ξανα)δείτε τον ήλιο να βάφει την Καλντέρα και τα
χρωματιστά σπίτια της Οίας στην χρυσαφένια απόχρωση που τους πηγαίνει
πολύ. Εν ανάγκη, πάρτε ωτοασπίδες.
Καϊάφας, Ηλεία
Από την απέραντη αμμουδιά του, ίχνος στεριάς δεν διακρίνεται στον
ορίζοντα. Είναι κι αυτός ένας από τους (πολλούς, ως γνωστόν) λόγους για
τον οποίο τον αγαπάμε: ότι, μετά από μια ολόκληρη μέρα στην φανταστική
παραλία του, έχουμε και την ευκαιρία να δούμε τον ήλιο να βουτά στη
θάλασσα. Ένας παλιός θρύλος της Χαβάης λέει πως οι ευχές
πραγματοποιούνται την στιγμή που η τελευταία ηλιαχτίδα χάνεται στο νερό.
Και όχι, ο σκεπτικισμός μας δεν έχει θέση στα καλοκαιρινά απογεύματα.
Μύρτος, Κεφαλονιά
Το εξωπραγματικό τιρκουάζ των νερών του, το εξωτικό λευκό της
βοτσαλωτής παραλίας του και τα απόκοσμα βράχια που υψώνονται πίσω του
δημιουργούν ήδη ένα τοπίο εντυπωσιακό. Αν, τώρα, έρθει σε αυτά να
προστεθεί κι ένας κόκκινος ήλιος να βουτά στο απέραντο γαλάζιο του
Ιονίου, τότε μιλάμε αναμφισβήτητα για το πλέον φαντασμαγορικό
ηλιοβασίλεμα του Ιονίου.
Χώρα, Ανάφη
Ακριβώς δίπλα στη σούπερ σταρ του ηλιοβασιλέματος, Σαντορίνη, η
μικρούλα Ανάφη προσφέρει αυτό ακριβώς που δεν έχει η γειτόνισσά της:
ηλιοβασίλεμα με ρομάντζο, χωρίς πλήθη και χωρίς κανέναν ήχο να σας
αποσπά. Σκαρφαλώστε στο ψηλότερο σημείο της Χώρας, για την καλύτερη θέα
στο χρυσαφένιο ηλιοβασίλεμα.
Μόντε Σμιθ, Ρόδος
Ο λόφος που υψώνεται πάνω από την πόλη της Ρόδου πήρε το σημερινό
όνομά του από τον Άγγλο ναύαρχο Σίντεϊ Σμιθ, ο οποίος έστησε εδώ ένα
παρατηρητήριο το 1802. Ο λόφος φιλοξενεί τα ερείπια της Άνω Ακρόπολης,
τα οποία συμβάλλουν στο εντυπωσιακό θέαμα του ηλιοβασιλέματος.
Πλάκα, Μήλος
Το γραφικότερο, ίσως, χωριό του (ούτως ή άλλως ιδιαίτερα ρομαντικού)
νησιού στεφανώνεται στην κορυφή του από το περίφημο Κάστρο που το
βράδυ, φωτισμένο, κάνει το τοπίο ακόμα πιο ατμοσφαιρικό. Αυτός, όμως,
δεν είναι ο βασικός του ρόλος: το Κάστρο προσφέρει, πρώτα απ’ όλα,
πανοραμική θέα σε ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα των Κυκλάδων.
Αυστηρά για ερωτευμένους.
Άνω Μερά, Φολέγανδρος
Η (τόσο κλισέ, αλλά και τόσο πραγματική) «άγρια ομορφιά» της
Φολεγάνδρου, με τα απότομα βράχια της να βουτούν στη θάλασσα, έρχεται σε
τέλεια αντίθεση με τις αποχρώσεις του ηλιοβασιλέματος, δημιουργώντας
ένα σκηνικό φαντασμαγορικό –έστω και αν από εδώ ο ήλιος δεν φαίνεται να
βουτά στη θάλασσα.
Γιάλοβα, Μεσσηνία
Η λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας είναι, από μόνη της, ένα τοπίο μοναδικό.
Κι ακόμα περισσότερο, την ώρα που ο ήλιος βουτά πίσω από τα
γαλαζοπράσινα νερά της, για να βυθιστεί στη θάλασσα. Αν βρεθείτε στην
περιοχή το φθινόπωρο, οπότε και οι μεταναστευτικοί πληθυσμοί των
πουλιών αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους, το θέαμα θα σας θυμίσει
ντοκιμαντέρ για την αφρικανική σαβάνα. Αλήθεια.
Πηγή: http://www.tsekouratoi.gr/2012/11/blog-post_2405.html#ixzz2IMF9FZ00