Ένας φωτογράφος απαθανατίζει όλα τα στάδια του καρκίνου που πέρασε η γυναίκα του. Ως το τέλος.
«Δυστυχώς η πλειοψηφία του κόσμου προτιμά να μη συζητά αυτές τις πραγματικότητες. Ο κόσμος νομίζει ότι πρόκειται γενικά κι αόριστα για μια εμπειρία που αν επιβιώσεις, σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Όμως η κανονικότητα δεν υφίσταται στα χωρικά ύδατα του καρκίνου. Αυτοί που πάσχουν, πρέπει να καθορίζουν μια νέα πραγματικότητα κάθε μέρα.
Πως μπορούν όμως να καταλάβουν αυτό που ζούσαμε κάθε μέρα; Οι φωτογραφίες μου δείχνουν αυτή την “συμβίωση”. Δείχνουν τις προκλήσεις, τις δυσκολίες, τον φόβο, την θλίψη και την ελπίδα που η Τζένιφερ είχε να αντιμετωπίσει ενώ πάλευε με την ασθένεια. Το σημαντικότερο όμως από όλα: αυτές οι φωτογραφίες δείχνουν την αγάπη μας».
Στα σχόλια, στέκεται αυτό το "διαμάντι":
nikos says:
"Οι φωτογραφίες αυτές είναι η ανάγνωση τόμων και τόμων από βιβλία μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.
Είναι ο ρωμαίος και η ιουλιέτα , είναι η δίκη του κάφκα που ξαφνικά βρίσκεσαι μπλεγμένος με συνοπτικές διαδικασίες σε κάτι που δεν ξέρεις, είναι ο φάουστ που σίγουρα θα τον παρακαλέσεις να σου γνωρίσει το διάολο μπας και καταφέρεις έστω και με τη βοήθειά του να παρατείνεις την ύπαρξή σου, είναι η θεία κωμωδία του δάντη που σε περνάει όλο και πιο βαθειά στους σκοτεινούς της κύκλους, είναι η ποίηση του καβάφη που σου δίνει το μόνο εφόδιο που χρειάζεσαι πιά. είναι όλα αυτά που γράφτηκαν προσπαθώντας μάταια να εξηγήσουν αυτό που βλέπουμε σε μερικά κλίκ να ξεδιπλώνεται.
Ο χρόνος για την κοπέλα αυτή πέρασε τόσο γρήγορα όσο ακριβώς χρειαστήκαμε για να τσουλήσουμε τη σελίδα προς τα κάτω. Διαστάλθηκε και συρικνώθηκε άπειρες φορές κατά τη διάρκεια της περιπέτειάς της αλλά πάντα αντίθετα στη θέλησή της. Όταν τον ήθελε "λίγο" τις στιγμές του πόνου, ήταν ατέλειωτος και όταν τον ήθελε "να κρατήσει", της γλιστρούσε από το χέρι σαν νερό. Συμπέρασμα; Μόνο η Jennifer το ξέρει."
"Κάτι τέτοιες στιγμές σε κάνουν να ξυπνάς...
Πρόκεται για τις στιγμές που απαθανάτισε ο φωτογράφος Angelo Merino τη σύζυγό του Jennifer κατά τη διάρκεια όλων των σταδίων του καρκίνου μέχρι το τέλος.
Κοιτάζοντάς τις αντιλαμβάνομαι ότι σημαντικότερο αγαθό είναι η ίδια μου η ζωή. Το ότι ακόμη μπορώ και ανοίγω τα μάτια κάθε πρωί, ότι μπορώ να δω το φως της ημέρας, ότι μπορω να αγγίζω, να αισθάνομαι, να αγαπώ, να ονειρέυομαι… Ότι ζω. Έχω το πολυτιμότερο αγαθό, τη ζωή μου. Ας μην την σπαταλώ. Οι στιγμές τις Τζένιφερ είναι συγκλονιστικές.
Ο σύζυγός της συνοδεύει τις φωτογραφίες του με το πιο κάτω κείμενο:
«Δυστυχώς η πλειοψηφία του κόσμου προτιμά να μη συζητά αυτές τις πραγματικότητες. Ο κόσμος νομίζει ότι πρόκειται γενικά κι αόριστα για μια εμπειρία που αν επιβιώσεις, σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Όμως η κανονικότητα δεν υφίσταται στα χωρικά ύδατα του καρκίνου. Αυτοί που πάσχουν, πρέπει να καθορίζουν μια νέα πραγματικότητα κάθε μέρα.
Πως μπορούν όμως να καταλάβουν αυτό που ζούσαμε κάθε μέρα; Οι φωτογραφίες μου δείχνουν αυτή την “συμβίωση”. Δείχνουν τις προκλήσεις, τις δυσκολίες, τον φόβο, την θλίψη και την ελπίδα που η Τζένιφερ είχε να αντιμετωπίσει ενώ πάλευε με την ασθένεια. Το σημαντικότερο όμως από όλα: αυτές οι φωτογραφίες δείχνουν την αγάπη μας».
Το κείμενο και στα ισπανικά:
«Desgraciadamente, la mayoría de la gente prefiere no escuchar estas realidades. La gente asume que el tratamiento te hace mejor persona, que la vida vuelve a la normalidad. Pero la normalidad no existe en el territorio del cáncer.
Quienes sufren cáncer tienen que definir una nueva normalidad cada día. ¿Cómo podían entender los demás lo que teníamos que vivir cada día? Mis fotografías muestran esta cotidianidad. Muestran los desafíos, las dificultades, el miedo la tristeza y la soledad que Jennifer tuvo que afrontar mientras luchaba contra su enfermedad. Y lo más importante de todo: estas fotografías muestran nuestro amor.»
Η πηγή μας είναι το migueldepalabras.net
και το ευχαριστούμε για ό,τι είδαμε.
Ευχαριστούμε επίσης τον Ίωνα.
