Το τραγικό τέλος του Ιμπραήμ παίζει καθοριστικό ρόλο στη μετέπειτα ζωή της Χατιτζέ. Ο ξαφνικός και αποτρόπαιος θάνατός του τη στιγματίζει για μια ζωή. Το ίδιο, άλλωστε, συμβαίνει και...
στην περίπτωση του Σουλεϊμάν, παρά το γεγονός ότι είναι αυτός...
που διέταξε την εκτέλεσή του.
Όλα ξεκινούν αμέσως μετά την είδηση του θανάτου του Μεγάλου Βεζίρη. Τα πρώτα 24ωρα μετά το θάνατο του άντρα της η Χατιτζέ καταρρακώνεται. Πάνω από το φέρετρό του κλαίει και οδύρεται.
Αμέσως τρέχει στο Παλάτι ζητώντας από τον αδελφό της το λόγο αλλά και τις ευθύνες που του αναλογούν. Όσο εκείνος παραμένει σιωπηλός τόσο εκείνη νευριάζει φωνάζοντας πώς είναι δυνατόν να τον σκότωσε. Ο Σουλεϊμάν προσπαθεί να την αγκαλιάσει, να την ηρεμήσει, αλλά εκείνη δεν τον αναγνωρίζει. Δεν είναι πια ο αδελφός της, αυτός που πάντα ήταν δίκαιος με όλους, αλλά ένας τύραννος που όσο περνούν τα χρόνια τής θυμίζει όλο και περισσότερο τον πατέρα τους. Κάθε γωνιά του σπιτιού της τής φέρνει στη μνήμη τον Ιμπραήμ. Ο κήπος, το γραφείο του… ακόμα και η Χουρρέμ. Αυτή η τελευταία, όμως, δεν έχει κανέναν λόγο να λυπάται. Το αντίθετο, μάλιστα. Ετοιμάζει μεγάλο γλέντι κι ας μην έχουν περάσει ακόμα 40 μέρες από το θάνατο του Ιμπραήμ.
Η Χατιτζέ το μαθαίνει και γίνεται έξαλλη. Βλέποντας ο Σουλεϊμάν την άσχημη ψυχολογική κατάσταση της αδελφής του αποφασίζει τη μετακόμισή της στη Μανίσα, προκειμένου να απομακρυνθεί από το χώρο που της θυμίζει έντονα τον άντρα της. Εκείνη, όμως, δεν θέλει να φύγει από εκεί… Περιφέρεται σαν το φάντασμα μέσα στα δωμάτια, τον αναζητά και ορκίζεται να εκδικηθεί για το θάνατό του. Μόνο έτσι θα ησυχάσει εκείνη αλλά και η ψυχή του Ιμπραήμ. Ο Σουλεϊμάν και όλο το Παλάτι βλέποντάς την σε αυτή την κατάσταση δεν μπορούν να μείνουν αδιάφοροι. Μόνο η Χουρρέμ μοιάζει να χαίρεται.