Με αφορμή τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στο έργο «Ταρτούφος» στο θέατρο Κιβωτός, ο Άλκης Κούρκουλος παραχώρησε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις του.
Ο ηθοποιός μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην εφηβεία του, το πόσο δύσκολο είναι να ακολουθεί τα βήματα του πατέρα του, Νίκου Κούρκουλου και εξέφρασε το μικρό του παράπονο.
Διαβάστε απόσπασμα από τη συνέντευξη στην Μαρία Λεμονιά και στο Πρώτο Θέμα:
– Εσύ ανεξαρτητοποιήθηκες από πολύ μικρός, αποκόπηκες από τον οικογενειακό κλοιό και διέγραψες μια δική σου ανεξάρτητη πορεία. Πώς γίνεται να θεωρείς τον εαυτό σου «βολεμένο»;
Όλα αυτά είναι αλήθεια και μάλλον είναι θέμα χαρακτήρα, αλλά και παιδείας που πήρα από το σπίτι και κυρίως από τη μητέρα μου. Εγώ, όντως, θέλησα να ανεξαρτητοποιηθώ από μικρός.
– Τι είναι αυτό που σε έκανε να δουλεύεις από πιτσιρικάς; Δουλεύω από 17 ετών, διότι αυτό ήταν το μήνυμα ζωής που εισπράξαμε με την αδελφή μου από το σπίτι. Η οικογένεια σου δίνει τα όπλα, αλλά δεν είναι για βόλεμα. Παρόλο που οι οικογενειακοί δεσμοί ήταν γεροί, θέλησα να ανοίξω τα δικά μου φτερά από νωρίς.
– Πόσο δύσκολο είναι να ανήκεις σε «δεύτερη γενιά», να ακολουθείς τα βήματα του γονιού σου; Γι’ αυτό προσπάθησα την καριέρα μου να την κάνω αυτόνομη. Πάντα δίπλα στο όνομά μου έμπαινε και επεξηγηματικό, «ο Κούρκουλος» και ο «Αλκις Κούρκουλος». Η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν θα ήθελα να μου συμβαίνει. Η πρώτη γενιά επηρεάζει, καθορίζει τη δεύτερη. Με το πέρασμα των χρόνων, ωρίμασαν οι σκέψεις μέσα μου και συμφιλιώθηκα με όλα αυτά.
– Υπήρξε κάποια «τρικυμία»; Σαφώς και πέρασα «τρικυμίες», κι ας μην υπήρχε -έστω καλώς εννοούμενος- ανταγωνισμός ανάμεσα σε μένα και τον πατέρα μου. Ποιος θέτει τον πήχη και τα όρια στην τέχνη; Όλα είναι σχετικά, γι’ αυτό και ο πόλεμος αφορούσε τον εαυτό μου. Δεν ανταγωνιζόμουν τον πατέρα μου, τον εαυτό μου προσπαθούσα να ξεπεράσω.
– Πώς έκρινε ο Νίκος Κούρκουλος τη δουλειά σου; Στο τέλος ήταν πολύ υπερήφανος. Η αλήθεια είναι ότι, όταν συνέβη αυτό, ήμουν κατασταλαγμένος, πατούσα γερά στα πόδια μου, γι’ αυτό και το χάρηκα.
– Πώς ήταν ο ρόλος του ως πατέρα; Δύσκολος, εξαιρετικά δύσκολος. Κληρονόμησα από εκείνον πολλά στοιχεία που τα κουβαλώ στο DNA μου, όπως την εντιμότητα, τη σεμνότητα και την παντελή έλλειψη μισαλλοδοξίας, αυτή την ελληνική μανία του να φας τον άλλον. Ηταν υπέρμαχος της άποψης πως, ό,τι και να κάνεις, εντέλει σε βαθμολογεί το σανίδι. Ο κόσμος είναι ο κριτής όλων.
– Η μητέρα σου Μελίτα είναι σκηνοθέτις. Ο πατέρας σου ήταν ηθοποιός. Υπήρξε επιρροή ώστε να γίνεις κι εσύ ηθοποιός; Γαλουχήθηκα σε ένα σπίτι που μπαινόβγαιναν ηθοποιοί και οι περισσότερες κουβέντες αφορούσαν την τέχνη, αλλά δεν έπαιξαν ρόλο οι γονείς μου στην επιλογή του επαγγέλματος. Η μητέρα μου δεν ήταν ευτυχής με αυτό που επέλεξα να κάνω. Αρχικά πήγα στη Σχολή Σταυράκου και σπούδασα Διεύθυνση Φωτογραφίας. Δούλεψα ως βοηθός οπερατέρ, αλλά η εσωτερική μου ανάγκη ήταν άλλη και στη συνέχεια πήγα σε δραματική σχολή.
