"Δουλεύω εδώ και μήνες πάνω σε αυτό, το κάνω με τη ψυχή μου και όλο αυτό με γεμίζει", αποκάλυψε το μοντέλο.
Η Κάτια Ζυγούλη, μετά τη γέννηση των παιδιών της, γνωρίζοντας ότι δεν μπορεί να μοιράσει ισότιμα το χρόνο και την ενέργεια της ανάμεσα σε οικογένεια και δουλειά, έκανε κάποιες δουλειές επιλεκτικά.
Τώρα που τα παιδιά μεγαλώνουν το μοντέλο κάνει το come back της με την παρουσίαση του Mad Walk αλλά και με τη δημιουργία ενός κοινωνικού δικτύου που έχει να κάνει με νεαρές μητέρες και παιδιά. Αυτά αποκάλυψε στη συνέντευξη της στο "People" του Πρώτου Θέματος.
«Όλα αυτά τα χρόνια είχα προτάσεις για πολλές διαφορετικές δουλειές. Δεν ένιωθα, όμως, πως είμαι έτοιμη και μπορώ να το φέρω εις πέρας όπως εγώ θα ήθελα. Επέλεξα να μη μοιράσω το χρόνο και την ενέργειά μου...
Με ρωτάς γιατί δεν πήγαινα καλεσμένη σε τηλεοπτικές εκπομπές ή γιατί δεν έδινα συνεντεύξεις. Δεν υπήρχε και λόγος. Ένιωθα μια τρομερή ανάγκη να προστατεύσω την πραγματικότητά μου και δεν ήθελα να πάω να εκτεθώ ανούσια. Άλλωστε, οι συνεντεύξεις είναι για μένα ένα κομμάτι της δουλειάς μου.
Αυτή την εποχή, επαγγελματικά, υπάρχουν δύο διαφορετικά projects, στα οποία στρέφω την προσοχή μου. Όλα αυτά τα χρόνια μού έλειψε η επαφή με τους ανθρώπους της μόδας και η δημιουργικότητά τους.
Tο Mad Walk με φέρνει ξανά στα δρώμενα της μόδας, με κινητοποιεί εσωτερικά. Παράλληλα, προετοιμάζω ένα κοινωνικό δίκτυο που έχει να κάνει με νεαρές μητέρες, τα μωρά και τις ανάγκες τους. Δουλεύω εδώ και μήνες πάνω σε αυτό, το κάνω με την ψυχή μου και όλο αυτό με γεμίζει.
Με τη μητρότητα έγινα πάρα πολύ ευαίσθητη. Ήμουν και πριν, αλλά τότε εκδηλώθηκε πολύ έντονα. Δεν άντεχα να βλέπω ειδήσεις, όλα αυτά τα δυσάρεστα νέα. Ειδικά τότε, με τις ορμόνες της εγκυμοσύνης, έκλαιγα βλέποντας ειδήσεις για μαμάδες που εγκαταλείπουν τα μωρά τους και έλεγα «μακάρι να μπορούσα να τα πάρω όλα σπίτι!».
Δεν το χωρούσε το μυαλό μου όλο αυτό που συμβαίνει στην ανθρωπότητα – ενώ πριν ήταν σαν να μην το βλέπω, δεν το παρατηρούσα με την ίδια ευαισθησία. Μπορεί να στενοχωριόμουν πιο πολύ για ένα γατάκι στο δρόμο, δεν είχα επαφή με μωρά, δεν ήξερα την πραγματικότητα, τα άκουγα και δεν τα άκουγα. Μετά έγινα πολύ ευαίσθητη, κυρίως στα θέματα των παιδιών.
Το να βγάζω τα δικά μου χρήματα δεν μου έλειψε, γιατί συνέχισα να κάνω επιλεκτικά δουλειές αυτά τα χρόνια. Πάντα στη ζωή μου είχα τη θετική πεποίθηση πως όλα θα μου πάνε καλά – και ακόμα την έχω.
Πιστεύω πως πάντα θα έχω τη δυνατότητα να κερδίζω τα προς το ζην, να είμαι ευτυχισμένη, να είμαι καλά στη ζωή μου. Είμαι της φιλοσοφίας πως ό,τι πιστεύεις αυτό και ελκύεις και το έχω δει να γίνεται στη ζωή μου πολλές φορές».
