«Η κόρη μου έχει τη δική της ζωή. Είναι αυτόνομο πλάσμα. Μαζί σχεδόν μεγαλώσαμε.
Ο όρος "συγκατοικώ" με την κόρη μου σημαίνει ότι είναι αυτόνομο πλάσμα αλλά παλεύεις να μη φέρει αυτή η σχέση ίχνος κτητικότητας...
Δεν είμαι περήφανος για εκείνη, αλλά χαίρομαι. Γιατί και πάλι, η περηφάνια φέρει μια κτητικότητα του γονιού προς το παιδί, σαν να λέει «το παιδί μου πετυχαίνει και αυτό είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου».
Είναι λίγο τσιγκούνικο. Το να είσαι ευτυχισμένος για την επιτυχία ενός πλάσματος, ναι.
Το να είσαι περήφανος σημαίνει κρυφά ότι είσαι περήφανος για τον εαυτό σου. Αυτό δεν είναι ωραίο για τα παιδιά. Προσπαθώ να είμαι γενναιόδωρος μαζί της. Υπάρχει ένας ωραίος στίχος που λέει “αγαπάω σημαίνει οφείλω”».