Εγώ έτυχα σε μια περίοδο όπου οι δισκογραφικές μου έκλειναν η μία μετά την άλλη, καθώς άλλαζε το τοπίο στη νυχτερινή διασκέδαση...
Πέρασα μια φάση όπου ένιωθα ότι δεν με ήθελαν ή που δεν τους έκανα κι εκεί αναρωτήθηκα κατά πόσο είμαι διατεθειμένη να αλλάξω. Θα έπρεπε ενδεχομένως να μην έχω κάποια παραπάνω κιλά, να χτυπιέμαι στα γυμναστήρια για να αποκτήσω κοιλιακούς, να κάνω πλαστικές.
Δεν ήμουν διατεθειμένη ούτε εύκολα τραγουδάκια να λέω, ούτε να έχω ως πρώτη προτεραιότητα την εικόνα μου. Δεν σταμάτησα ποτέ στην πραγματικότητα να τραγουδάω, ούτε να γεμίζω τους χώρους που εμφανιζόμουν.
Αλλά, όπως και άλλοι συνάδερφοί μου που δεν τους ενδιέφερε και τόσο το φαίνεσθαι, δεν απασχολούσα πια τα περιοδικά και την τηλεόραση με αποτέλεσμα όταν με έβλεπαν στον δρόμο να με ρωτάνε: «Πού χαθήκατε;».
Αλλά δεν τρελάθηκα, όπως ακούω ότι παθαίνουν άλλοι καλλιτέχνες. Κι αυτό ίσως έχει να κάνει με το ότι η πρώτη μεγάλη μου επιτυχία ήρθε στη ζωή μου στα 30 μου χρόνια και αφού ήμουν ήδη δέκα χρόνια επαγγελματίας τραγουδίστρια», είπε η ίδια.