Η Αλίντα Δημητρίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933 και σπούδασε σκηνοθεσία στην σχολή «Σταυράκου». Από τα μέσα της δεκαετίας του '70, οπότε ξεκίνησε να κινηματογραφεί, μέχρι την τελευταία της ταινία για τις γυναίκες μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, με τίτλο «Η ζωή στους Βράχους», παρουσίασε ένα σινεμά που αναδείνυε τη σύγχρονη κοινωνικο-πολιτική πραγματικότητα.
Η Αλίντα Δημητρίου έως το 1994 δημιούργησε περισσότερα από 50 ντοκιμαντέρ για την τηλεόραση και το Υπουργείο Πολιτισμού (π.χ. Το Θέατρο στο βουνό, Ανθρώπινα Δικαιώματα (10 ημίωρα), Γυναίκες (6 ημίωρα). Από το 1994 -2003 ασχολήθηκε με το βιομηχανικό ντοκιμαντέρ κάνοντας 15 ταινίες για τη ΔΕΗ. Το 2008 ξεκίνησε την τριλογία για τη συμμετοχή των γυναικών στους πολιτικούς αγώνες με τα ντοκιμαντέρ: «Πουλιά στους βάλτους»(έ χει τιμηθεί με εφτά βραβεία), «Η ζωή στους βράχους» (με ένα βραβείο) και «Τα κορίτσια της βροχής».
Τα θερμά της συλλυπητήρια εξέφρασε η ΔΗΜΑΡ με ανακοίνωσή της για το θάνατο της Αλίντα Δημητρίου.
«Αφοσιωμένη στο ντοκιμαντέρ και στις ταινίες μικρού μήκους άφησε πλούσιο έργο, που επικεντρώνεται στη συμμετοχή των γυναικών στους πολιτικούς αγώνες. Η τριλογία της για τις γυναίκες στην Κατοχή, στον Εμφύλιο και στη Χούντα αποτελεί την παρακαταθήκη της στις επόμενες γενιές. Παράλληλα γύρισε πάνω από πενήντα ταινίες τεκμηρίωσης για την τηλεόραση και έγραψε και μετέφρασε άρθρα σε κινηματογραφικά περιοδικά. Δικό της έργο είναι, τέλος, η πολύ σημαντική «Φιλμογραφία Ταινιών Μικρού Μήκους». Η Αλίντα Δημητρίου σε όλη της τη ζωή υπηρέτησε την αριστερά με συνέπεια, εκτός κομματικών μηχανισμών, αδέσμευτη και ανεξάρτητη».