Έγραψε χαρακτηριστικά ο Ολυμπιονίκης μας: «Όταν ήμουν μικρός στη Χειμάρα, τα βράδια δεν πήγαινα να κοιμηθώ αν δεν έβλεπα την παρουσιάστρια της ΕΡΤ να μου λέει » Καληνύχτα » και να ακούσω τον Εθνικό Ύμνο. Μπορεί για κάποιους να είναι
μελό, για εμένα όμως αυτές είναι οι πιο δυνατές εικόνες της παιδικής και εφηβικής μου ηλικίας. Η ΕΡΤ έδινε σάρκα και οστά στην εικόνα της Ελλάδας που είχα μέσα στη φαντασία μου. Έδινε σχήμα στα αχνά φωτάκια που έβλεπα με λαχτάρα να αχνοφέγγουν στην απέναντι από τη Χειμάρα , Κέρκυρα.Αργότερα, η κάμερα της ΕΡΤ ήταν αυτή που έλειπε από το πρώτο μου μετάλλιο στην ολυμπιάδα της Βαρκελώνης, αλλά και η ΕΡΤ είναι αυτή που έχει στο αρχείο της όλους τους αγώνες και τα παγκόσμια ρεκόρ μου. Στην ΕΡΤ γνώρισα και τη γυναίκα μου, συμβασιούχος για μια επταετία κι απ' αυτούς που αμείβονταν με μπλοκάκι και τους στραβοκοιτούσαν οι μόνιμοι γιατί τους χαλούσαν τον τραχανά... Γλυκές και πικρές αναμνήσεις. Οπως και να έχει πάντως, η δημόσια τηλεόραση πρέπει να εκπέμπει, γιατί το οφείλουμε στη Δημοκρατία».