Στο περιοδικό ΕΓΩ και τον Γιάννη Βίτσα μιλάει ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης, σε μαι εφ' όλης της ύλης συνέντευξη. Ο ηθοποιός ανοίγει την καρδιά του και μεταξύ άλλων, αποκαλύπτει τη μεγάλη του πληγή που ο ίδιος δεν μπορεί ακόμα να κλείσει...
Πιάσατε πάτο στη ζωή σας;
Σαφώς έχω στεναχωρηθεί για προσωπικά μου, ερωτικά θέματα σχέσεων. Με πόνεσε πολύ, επίσης, ο θάνατος του αδελφού μου από καρκίνο. Ήταν πλήγμα.
Έχω αντιμετωπίσει και άλλους θανάτους στην οικογένειά μου, η απώλεια όμως ενός νέου ανθρώπου είναι αξεπέραστη. Δεν υπάρχει ελληνική οικογένεια που να μην έχει δικό της άνθρωπο, που να μην έχει περάσει, είτε έχοντας κερδίσει είτε χάσει τη μάχη, απ' αυτήν τη μάστιγα.
Έχω αντιμετωπίσει και άλλους θανάτους στην οικογένειά μου, η απώλεια όμως ενός νέου ανθρώπου είναι αξεπέραστη. Δεν υπάρχει ελληνική οικογένεια που να μην έχει δικό της άνθρωπο, που να μην έχει περάσει, είτε έχοντας κερδίσει είτε χάσει τη μάχη, απ' αυτήν τη μάστιγα.
Πώς αντιμετωπίσατε την απώλειά του;
Ακόμη δεν έχω θρηνήσει τον αδελφό μου, ενώ έχουν περάσει πέντε χρόνια. Η δουλειά με αποφόρτισε πολλές φορές. Είναι σαν κολυμπήθρα, σαν ψυχοθεραπεία. Ήταν η ασπίδα μου.
Σας λείπει;
Επειδή έφυγε πολύ απότομα, δεν προλάβαμε να τα πούμε. Αφήσαμε κουβέντες στη μέση. Οπότε, το συμπέρασμα είναι πως όσο είναι ζωντανός ένας άνθρωπος, κουβεντιάστε τα και λύστε τα όλα!
Αν υποθέσουμε ότι είχατε την ευκαιρία να έχετε μία ακόμη συνάντηση μαζί του, τι θα του λέγατε;
Ότι τον αγαπώ πολύ. Θα ήθελα να λύσουμε κάποια θέματα μεταξύ μας, που μας έκαναν να απομακρυνθούμε. Να πούμε τις συγνώμες μας. Τουλάχιστον θα ήταν ένας καλός καφές παρηγοριάς.