Ο ίδιος περιγράφει εκείνες τις στιγμές: " 'Ημουν μικρός όταν έχασα την μητέρα μου. Ήταν δύσκολο, από πολλές απόψεις. Είχα μάθει μέχρι τότε να μεγαλώνω σπίτι μου με μια μεγάλη οικογένεια και πήγα να μείνω με τις θείες μου...»Δείτε πως βλέπει τώρα το θέμα ο Αντώνης Λουδάρος: «Τώρα, βέβαια, που
έχουν περάσει χρόνια και το συζητάω, το βλέπω αλλιώς. Με μια μεγάλη απώλεια αλλάζει η ζωή σου, αλλά ταυτόχρονα παίρνεις και ένα μεγάλο δώρο από τον Θεό, για να σε κάνει να σταθείς στα πόδια σου, να δεις τι θα κάνεις, να προχωρήσεις παρακάτω. Με υιοθέτησε η θεία μου και είναι μεγάλη μου τιμή. Θέλει θάρρος, ψυχή, ωριμότητα για να κάνεις κάτι τέτοιο. Δεν το προέβαλα προς τα έξω, γιατί δεν θεωρούσα ότι υπάρχει κανένας λόγος. Μακάρι να μπορούσαμε να κάνουμε κάτι για καλό για τους συνανθρώπους μας, Μακάρι να μπορούσα να το κάνω κι εγώ. Να υιοθετήσω ένα παιδί, που θα είχε ανάγκη, αλλά δεν μας βοηθά η χώρα".