Κάποτε τα είχα με μια κοπέλα που έσπαγε νεύρα, για να μη χρησιμοποιήσω κάποια άλλη έκφραση.
Η Στέλλα (ας την πούμε έτσι) είχε φαίνεται ακούσει κάπου ότι όταν τα φτιάχνεις με κάποιον σιγά-σιγά τον προσαρμόζεις στα μέτρα σου, όπως ας πούμε το παπούτσι με τον καιρό παίρνει το σχήμα του ποδιού.
Η Στέλλα, λοιπόν, ένα βράδυ που ‘βρεχε αποφάσισε να με κάνει ρεζίλι την ώρα που κάναμε σεξ. Με ποιον τρόπο; Με όλους...
Καταρχάς δεν είχε όρεξη. Φαινότανε το πράμα, μην κοιτάτε που έκανα ότι δεν το ‘βλεπα. Ξάπλωσε στο κρεβάτι με ένα στιλ που έλεγε «άντε να δούμε τι θα καταλάβεις», έσβησε τα φώτα και έκλεισε τα πατζούρια για να μη φαίνονται ούτε οι σιλουέτες μας και περίμενε να αρχίσω τα δικά μου.
Φαινόταν αφηρημένη. «Θα βγάλεις το μπλουζάκι σου;» της κάνω. «Τι λες;» μου απαντάει μετά από δύο δευτερόλεπτα. «Λέω, θα βγάλεις το μπλουζάκι σου;». «Α ναι, έλα».
Μέσα στο μαύρο σκοτάδι προσπαθώ να βρω μια αχτίδα φωτός για να κάνω αυτό που από αρχαιοτάτων χρόνων οι άνθρωποι με άνεση κάνουν, αλλά απ’ ότι φαίνεται παίζω μόνος μου, γιατί όλα γίνονται αργά και απρόθυμα σαν ταινία του Αγγελόπουλου. Εντωμεταξύ, η Στέλλα στη μούγκα.
Να μη σας τα πολυλογώ, λίγο αποδώ, λίγο αποκεί, το σεξ ξεκινάει. Και επειδή είχε έναν κόμπο απ’ την αρχή, κάποια στιγμή ατονεί. Δηλαδή πέφτουν οι ρυθμοί, χωρίς κάποια κορύφωση.
Σε εκείνο το σημείο, η Στέλλα καταλαβαίνει ότι δεν έχει κάνει το καθήκον της και ότι πρέπει να βοηθήσει λίγο τα πράγματα. Ξυπνάει μέσα της το θηλυκό. Αισθάνεται υποταγμένη στα θελήματα του επιβήτορα - και στο απόγειο της γυναικείας έξαρσής της, μου πετάει την εξής ατάκα:
«Τι γλυκό αγοράκι που έχω εγώ;»
Στο σημείο αυτό, το σεξ έχει τελειώσει. Νιώθω τη γη να χάνεται κάτω απ’ τα πόδια μου, νιώθω πως κανείς δεν με καταλαβαίνει και πως όλα μου πάνε κατά διαόλου. «Τι έγινε, γιατί σταμάτησες;» με ρωτάει.
Δε μιλάω, αλλά επιμένει αυτή: «Γιατί σταμάτησες παιδάκι μου;». Περιμένω τρία δευτερόλεπτα και της λέω: «Διακόπτουμε το πρόγραμμά μας για να σας μεταδώσουμε ότι αυτή η ιστορία δεν τραβάει άλλο. Με πληροφορούν από το κοντρόλ ότι πρέπει να χωρίσουμε».
Η Στέλλα δεν ήταν κακό παιδί, σίγουρα όχι. Απλά κάτι δεν πήγαινε καλά στο κεφάλι της. Κατ’ αυτή την έννοια ταιριάζαμε, αλλά στο σεξ δεν τα βρήκαμε ποτέ.
Χρόνια μετά, μια δεκαετία σχεδόν, εξακολουθώ να είμαι «γλυκό αγοράκι», αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν και στιγμές που δε θέλω να μου το λένε…
