Η Ολλανδία είναι από τις καλύτερες χώρες να ζει κανείς. Υψηλό βιοτικό επίπεδο, επαρκές κοινωνικό κράτος και «δίχτυ ασφαλείας», βορειοευρωπαϊκές υποδομές, σχετικά προσιτές τιμές στα αγαθά και τις υπηρεσίες.
Επιπλέον, οι Ολλανδοί φαίνεται ότι δεν ακολουθούν το εξαντλητικό εργασιακό πρόγραμμα άλλων βορειοευρωπαίων, δίνοντας στη ζωή τους μια καλύτερη ισορροπία σε σχέση με τις ώρες που περνούν στη δουλειά...
Σύμφωνα με μελέτες, το 26,8% των αντρών και το 76,6% των γυναικών (περισσότερο από το μισό συνολικό εργατικό δυναμικό) εργάζονται λιγότερες από 36 ώρες την εβδομάδα. Στην υπόλοιπη ΕΕ ο μέσος όρος είναι 20%, ενώ στις ΗΠΑ 18,9%.
Αυτό συνέβη επειδή στην Ολλανδία οι γυναίκες μπήκαν σχετικά αργά στην αγορά εργασίας -κατά τη δεκαετία του ’80- και μάλιστα σε θέσεις μερικής απασχόλησης. Το 2000 ψηφίστηκε ένας νόμος που επέτρεψε σε όλους τους γονείς να παίρνουν μια μέρα ρεπό την εβδομάδα για να την περνούν με τα παιδιά και την οικογένειά τους.
Επιπλέον, όλοι έχουν τη δυνατότητα να εργάζονται τέσσερις μέρες την εβδομάδα αν το επιθυμούν, αλλά καλύπτοντας το εβδομαδιαίο ωράριο· το 9% των αντρών κάνει χρήση αυτής της δυνατότητας.
Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως το 25% των εργαζόμενων γυναικών στην Ολλανδία δεν κερδίζουν αρκετά χρήματα ώστε να θεωρούνται οικονομικά ανεξάρτητες.
Όμως αυτό δεν θεωρείται πρόβλημα μια και πρόκειται για μητέρες, οι οποίες έτσι κι αλλιώς απολαμβάνουν παροχές και διευκολύνσεις αδιανόητες για χώρες όπως οι ΗΠΑ ή ακόμα και μερικές ευρωπαϊκές.
Συνεπώς, το χάσμα μεταξύ καλοπληρωμένων αντρών και μετρίως αμειβόμενων γυναικών δεν δείχνει να ενοχλεί κανέναν αφού οι γυναίκες προτιμούν να δουλεύουν part time και να έχουν χρόνο για την οικογένεια κάνοντας χρήση των κοινωνικών παροχών.
