Άσχετα με το αν παίρνετε το λεωφορείο για να
εξοικονομήσετε κάποια χρήματα, στο τέλος
του μήνα, επειδή φοβάστε την οδήγηση στο
κέντρο της πόλης ή το κάνετε λόγω
οικολογικών ανησυχιών, η αλήθεια είναι μία:
σε κάθε διαδρομή, στην τρελή ελληνική πραγματικότητα στην οποία ζούμε, πιθανότατα θα
έρθετε αντιμέτωποι με κάποιο εντελώς απρόβλεπτο σκηνικό...
Όποιες και αν είναι οι διαφορές, από πόλη σε πόλη, ο καθένας μας μάλλον βρίσκει τον εαυτό
του στα 10 πράγματα που ακολουθούν, όσον αφορά τα παρατράγουδα μιας διαδρομής με το λεωφορείο:
1. Η συχνότητα των δρομολογίων είναι ένα αστείο
«Ένα δρομολόγιο κάθε δέκα ή δεκαπέντε λεπτά», έτσι δεν λέει ο πίνακας; Ε, λοιπόν, είναι
δεδομένο και το ξέρετε και εσείς καλά πλέον: όταν θα τύχει να χρειάζεστε ένα λεωφορείο,
επειδή έχετε ήδη αργήσει για τη δουλειά σας ή σε κάποιο ραντεβού, αυτό σημαίνει πως για τα
επόμενα είκοσι, τουλάχιστον, λεπτά, δεν θα περάσει ούτε ένα λεωφορείο από την στάση,
στην οποία περιμένετε.
Εννοείται, πως την ίδια στιγμή στο απέναντι ρεύμα θα περνούν διαρκώς λεωφορεία, όπως
εννοείται επίσης πως με το που το πάρετε απόφαση, και δεχθείτε με βαριά καρδιά να
περπατήσετε ή να πάρετε ταξί, θα φτάσουν στην στάση που μόλις αφήσατε, πέντε
τουλάχιστον λεωφορεία μαζεμένα.
2. Ο επιβάτης που πιάνει δύο θέσεις
Δεν έχει σημασία εάν είναι απόγευμα ή πρωί, εάν βρίσκεστε στο λεωφορείο για λίγες μόνο
στάσεις ή θα συνεχίσετε ως το τέρμα. Δεν έχει καμία σημασία, επίσης, αν το λεωφορείο είναι
γεμάτο ή υπάρχουν κενές θέσεις. Κάποιος επιβάτης, πάντοτε, θα το έχει πάρει απόφαση πως
του αρέσει να πιάσει την θέση κοντά στο διάδρομο, αφήνοντας τη θέση δίπλα στο παράθυρο
κενή.
Θα τον κοιτάτε με νόημα και εσείς και όλο το λεωφορείο μαζί, αλλά δεν θα λέει να καταλάβει.
Βέβαια, η αλήθεια είναι πως τόσο στενά που είναι τα διαστήματα μεταξύ των καθισμάτων,
ούτε που χωράτε να περάσετε στην μέσα θέση που είναι κενή ενώ δεν δείχνει διατεθειμένος
να σας βοηθήσει, παραμερίζοντας λιγάκι έστω τα πόδια του για να περάσετε.
3. Ο τύπος ή η τύπισσα με το τηλέφωνο
Ξέρετε, είναι η κλασσική ηχητική συνοδεία του ταξιδιού σας, ασχέτως ώρας. «Ναι, με ακούς;
Είμαι στο λεωφορείο! Ναι; Με ακούς; Ναι, έρχομαι, έρχομαι, ναι. Με ακούς; Στο λεωφορείο
είμαι! Ναι; Έλα με ακούς τώρα, εντάξει;». Και αυτό τραβάει μέχρι να κατέβει από το λεωφορείο
η νεαρή φοιτήτρια, η παθιασμένη γιαγιά ή ο νευρικός μεσήλικας, που αποφάσισαν να μην
σας αφήσουν σε ησυχία- ή μέχρι να κατέβετε εσείς για να πάρετε το επόμενο λεωφορείο, στο
οποίο φυσικά θα σας περιμένει μια άλλη εκδοχή της ίδιας κατάστασης.
4. Τι μυρίζει έτσι;
Ειδικά τώρα που έφτασε το καλοκαίρι, μάλλον θα καταλαβαίνετε ακόμη καλύτερα για τι
πράγμα μιλάμε. Κανείς δεν μπορεί να πει με ακρίβεια τι ακριβώς είναι αυτό που μυρίζει έτσι
και έχει κατακλύσει κάθε σπιθαμή του λεωφορείου, ποιος ακριβώς φταίει και πως να το
αντιμετωπίσει. Το μόνο που, σίγουρα, όλοι ξέρουν είναι πως θα αναγκαστούν να συνεχίσουν
τη διαδρομή τους με μία μόνιμη γκριμάτσα φορεμένη στο πρόσωπο, καθώς κάνουν υπομονή
και εύχονται να άνοιγαν οι ουρανοί και να έβρεχε αποσμητικό, ευθύς αμέσως.
5. Ποιός στο καλό γράφει τους πίνακες με τα δρομολόγια;
Αποτελεί ένα είδος σπαζοκεφαλιάς, από την οποία ποτέ δεν γλιτώνει κανείς: να καταλάβει τι
ακριβώς εννοούσε ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε τους πίνακες με τα δρομολόγια. Μοιάζει λες
και κάποιος έκλεισε απλά τα μάτια του και γέμισε τα κουτάκια με νούμερα που δεν βγάζουν
κανένα νόημα μεταξύ τους. Γιατί, πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η κίνηση της- γεμάτη
σιγουριά- γιαγιάς που ήρθε να πάρει το λεωφορείο που υποτίθεται έφευγε στις 17:10, στις
17:18 και φυσικά, όπως αποδεικνύεται, έφτασε ακριβώς τη κατάλληλη στιγμή ή το ότι κι ας
ήρθατε στην ώρα που έλεγε ο πίνακας πως φτάνει το λεωφορείο, εκείνο από ότι φαίνεται
πέρασε πριν από 5 λεπτά; Και, ειδικά για τους Αθηναίους, το ότι το 11 που υποτίθεται περνάει
κάθε μισή ώρα κατά τις βραδινές ώρες, ποτέ δεν έρχεται πριν συμπληρωθούν τουλάχιστον
τρία τέταρτα;
6. Αλήθεια, ποιός αποφασίζει που θα μπει κάθε στάση;
Υπάρχουν στάσεις στη μέση της ερημιάς και κεντρικοί δρόμοι, που θα εξυπηρετούσαν
εκατοντάδες ανθρώπους καθημερινά, που δεν έχουν ούτε μία στάση. Από ένα απόμερο
στενάκι περνάνε πέντε διαφορετικά δρομολόγια και κεντρικές λεωφόροι έχουν μόνο ένα- το
οποίο, φυσικά, θα είναι πάντα γεμάτο. Ακόμη κι όταν πρέπει απλώς να περιμένετε σε μία
στάση, όμως, ξέρετε πως όλα θα είναι λάθος: το δήθεν σκέπαστρο θα μπάζει, τα καθίσματα
θα είναι στραβωμένα και δεν θα μπορείτε να διαβάσετε τους πίνακες με τα δρομολόγια, αφού
θα είναι μουτζουρωμένοι με συνθήματα και γεμάτοι αυτοκόλλητα.
7. Ο τρελάρας θα κάθεται πάντα δίπλα σου
Είτε είναι ένας μυστήριος τύπος που μιλάει μόνος του, μία κυρία που δεν λέει να σταματήσει
να σε κοιτάζει, κάποιος που σου μιλάει σε ξένη γλώσσα ή κάποιος που σου πιάνει την
κουβέντα, ρωτώντας τα πιο προσωπικά πράγματα, η αλήθεια είναι μία: μπορεί στο λεωφορείο
να υπάρχουν 50 άτομα, ο τύπος που φέρεται περίεργα θα αποφασίσει να κάνει σε σένα την
επίδειξη του.
8. Κολλημένοι στην κίνηση
Ειδικά κατά τις πρωινές ώρες, που όλοι πασχίζουν να πάνε στις δουλειές τους, είναι δεδομένο
πως θα φτάσετε στο σημείο να βλέπετε τους πεζούς να περπατάνε πλάι σας, να σας
προσπερνάνε και να τους ζηλεύετε. Το λεωφορείο στο οποίο βρίσκεστε, θα χρονοτριβεί
συνεχώς, καθώς θα πρέπει να προσπερνάει διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα, μηχανάκια που
χώνονται από το πουθενά, οχήματα που στρίβουν δίχως να βγάλουν φλας και, φυσικά, θα το
πιάσουν όλα τα φανάρια που θα μπορούσε να συναντήσει.
9. Οι αναποφάσιστοι επιβάτες
Ξέρετε για τι πράγμα μιλάμε. Το λεωφορείο έχει σταματήσει και όλοι βγαίνουν αλλά εκείνοι
κάθονται λίγο ακόμη- θα αποφασίσουν πως θέλουν να βρεθούν εκτός του λεωφορείου, το
τελευταίο ακριβώς δευτερόλεπτο και θα σας ποδοπατήσουν δίχως έλεος, προκειμένου να τα καταφέρουν.
Σε άλλες περιπτώσεις, θα κάθονται ακριβώς μπροστά από την πόρτα. Οπότε,
σαν φτάσει η στάση στην οποία θέλετε να κατέβετε, θα πιστεύετε πως αφού βγουν εκείνοι,
θα βγείτε και εσείς. Όχι, όμως. Θα κάθονται εκεί, δεν θα το κουνάνε ρούπι και όταν
καταλάβετε πως κινδυνεύετε να καταλήξετε στην επόμενη στάση και προσπαθήσετε να βγείτε,
είναι δεδομένο πως θα σας κάνουν τη ζωή όσο πιο δύσκολη μπορούν.
10. Οι ανυπόμονοι επιβάτες
Ανοίγουν οι πόρτες. Σε οποιαδήποτε φυσιολογική περίπτωση, θα έβγαιναν πρώτα οι επιβάτες
του λεωφορείου και ύστερα θα έμπαιναν όσοι περιμένουν στην στάση. Φαίνεται πρακτικό και
από άποψη χώρου ακόμη. Όχι, όμως, λάθος νομίζατε.
Οι ανυπόμονες γιαγιάδες θα πηδήξουν με ένα σάλτο στο λεωφορείο πριν προλάβετε να πείτε
κύμινο και αλίμονο αν πάτε να τα βάλετε μαζί τους, προσπαθώντας να γλιστρήσετε από τον
χώρο που μένει κενός. Όχι, πρώτα θα ανέβουν όλοι όσοι περίμεναν και μετά θα βγείτε εσείς
από το λεωφορείο. Ακόμη κι αν καταλήξετε να το κάνετε από το παράθυρο.
