Είναι λίγο οξύμορο ότι η Αθηνά Οικονομάκου κάνει ψυχοθεραπεία, γιατί η γενικότερη εικόνα της δεν σου δίνει την εντύπωση ότι έχει τόσο σοβαρά ψυχικά προβλήματα να αντιμετωπίσει.
Μια επιτυχημένη ηθοποιός, μια όμορφη γυναίκα, ένας υγιές κορίτσι, που όμως όπως εξομολογείται σε συνέντευξή της στο «ΕΓΩ» πάσχει από σύνδρομο κατωτερότητας, έχει τεράστιες ανασφάλειες, με τις οποίες παλεύει ακόμα και σήμερα. Έχοντας βρει όμως το σωστό δρόμο της ψυχής προς την ευτυχία...
Ποια ανάγκη σου ήθελες να καλύψεις όταν ξεκίνησες ψυχοθεραπεία;
«Αρχικά στράφηκα στην ψυχοθεραπεία για να μπορέσω να διαχειριστώ θέματα που αφορούσαν το επάγγελμά μου. Ήταν καθαρά προσωπικό θέμα στο πώς να αντιμετωπίσω τη δουλειά, αλλά και τον τρόμο που μου προκάλεσε κάποια στιγμή η υπερβολική έκθεση.
Αυτό είχε αρχίσει να με καταπίνει. Δεν το καταλάβαινε κανείς, ούτε οι συνάδελφοι ηθοποιοί ούτε το κοινό. Έτσι ξεκίνησε. Στη πορεία κατάλαβα ότι τα θέματα ξεκινούν από αλλού και αλλού καταλήγουν».
Τι ανακάλυψες;
Πολλά πράγματα για τον εαυτό μου. Θέματα και ανασφάλειες που είχα και έχω ακόμη, γιατί δεν είναι εύκολο να τα καταπολεμήσεις.
Ποιες ήταν οι ανασφάλειες σου;
«Είχα τρομερές ανασφάλειες σε σχέση με τη δουλειά, αν είμαι καλή, αν είμαι ικανή, ταλαντούχα, σωστή η απλώς τυχερή. Αλλά και στα προσωπικά μου το μεγάλο μου θέμα ήταν αν αξίζω. Δεν είχα ποτέ απαιτήσεις από τους συντρόφους μου. Δεν ζητούσα πράγματα.
Μεγαλώνοντας, κατάλαβα ότι το να μην εκφράζεις τις επιθυμίες σου δεν είναι δείγμα ανωτερότητας και ότι δεν μπορείς να περιμένεις από τον άλλον να υποψιαστεί ή να φανταστεί μόνος του τι θέλεις ή τι ανάγκες έχεις για να σου τις ικανοποιήσει. Κατάλαβα ότι πρέπει να μιλάς σε μια σχέση. Εγώ δεν το έκανα. Δεν έχω μάθει με αυτό τον τρόπο».
Είχε σύνδρομο κατωτερότητας;
«Ναι και ήταν και αυτό ένα κομμάτι που με οδήγησε να κάνω σχέσεις, που κρίνοντας εκ των υστέρων, θεωρώ ότι ήταν λανθασμένες. Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα, γιατί όλα εμπειρίες είναι που σε βοηθούν να εξελιχθείς. Γενικά δεν πίστευα και δεν πιστεύω ακόμη στον εαυτό μου. Έχω πολύ δουλειά μπροστά μου. Εν τω μεταξύ δεν φαίνομαι καθόλου ανασφαλής και αυτό δεν βοηθάει.»
Τι άλλο σου έμαθε η ψυχανάλυση;
«Είναι πολλά θέματα που καταλαβαίνεις ότι υπάρχουν και ψάχνεις να βρεις από πού προέκυψαν. Το θέμα είναι τα αποδεχτείς. Κάνω ψυχοθεραπεία-όχι συμβουλευτική-επί δύομισι χρόνια, δυο φορές την εβδομάδα. Δεν έχω κάποιον άνθρωπο να με συμβουλεύει. Ψάχνω μόνη μου την λύση. Με τον τρόπο του ένας άνθρωπος με οδηγεί στο σωστό δρόμο, αλλά η τελική απόφαση είναι δική μου».
