Η Κάτια Δανδουλάκη είναι μια από τις λίγες «μεγάλες κυρίες» του Ελληνικού Θεάτρου.
Δεν ξεχνά όμως να αναγνωρίζει όσους την βοήθησαν στην καριέρα της.
Η ίδια έκανε το ντεμπούτο της και ο περισσότερος κόσμος την γνώρισε το 1969 από την παράσταση «Η κυρία δεν με μέλλει», στον θίασο Καρέζη-Καζάκου.
Η ίδια, μιλώντας στο Mediasoup, λέει ότι η πρώτη της σκηνική εμπειρία στην ουσία ήταν στο θέατρο με την κυρία Κατερίνα και την Έλλη Λαμπέτη...«Ναι, όντως, αλλά η πρώτη μου σκηνική εμπειρία, κανονική (στο "Η κυρία δε με μέλλει" η παρουσία μου ήταν περισσότερο αισθητική) ήταν στις "Μικρές αλεπούδες" της Lillian Hellman, με την κυρία Κατερίνα και την Έλλη Λαμπέτη. Το 1971, στο θέατρο Γκλόρια.
Υποδυόμουν την Αλεξάνδρα, την κόρη της Κατερίνας και ανηψιά της Λαμπέτη. Θυμάμαι ακόμη τη μεγάλη έκπληξη και το δέος που ένιωσα, όταν βρέθηκα δίπλα σ' αυτές τις δύο γυναίκες, τις οποίες λάτρευα σαν θεούς. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Α
υτό που συνειδητοποίησα αμέσως και τώρα, αν με ρωτήσεις αυτό θα σου πω, ήταν ότι το τρίτο μου μεγάλο σχολείο ήταν η Κατερίνα και η Λαμπέτη (τα δύο πρώτα είναι η σχολή του Κουν και η σχολή στο Λονδίνο, που πήγα μετά τον Κουν). Η Λαμπέτη και η Κατερίνα με στιγμάτισαν. Μου σφράγισαν όλη την μετέπειτα πορεία μου».
