«Έκανα μία εγχείρηση στον αυχένα, ενώ νωρίτερα είχα αντιμετωπίσει ένα ισχαιμικό επεισόδιο καρδιάς. Κινδύνευσα να μείνω ανάπηρη», εξομολογήθηκε η πασίγνωστη Ελληνίδα τραγουδίστρια!...
Η Μελίνα Κανά μιλάει στο περιοδικό ΕΓΩ και τον Γιάννη Βίτσα για το σοβαρό πρόβλημα με την υγεία της...
Προσφάτως περιγράψατε με πολύ συγκινητικό τρόπο ένα δύσκολο προβλήμα υγείας που αντιμετωπίσατε.
Το 2007 έκανα μία εγχείρηση στον αυχένα, ενώ νωρίτερα είχα αντιμετωπίσει ένα ισχαιμικό επεισόδιο καρδιάς. Ήταν δύο μεγάλα προβλήματα υγείας τα οποία, δόξα τω Θεώ, τα ξεπέρασα. Κινδύνευσα να μείνω ανάπηρη αλλά ευτυχώς αυτό ανήκει πια στο παρελθόν.
Πρέπει να είναι σοκαριστικό.
Είναι. Δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι. Κλονίστηκα. Ήταν πολύ δύσκολο.
Το 2007 έκανα μία εγχείρηση στον αυχένα, ενώ νωρίτερα είχα αντιμετωπίσει ένα ισχαιμικό επεισόδιο καρδιάς. Ήταν δύο μεγάλα προβλήματα υγείας τα οποία, δόξα τω Θεώ, τα ξεπέρασα. Κινδύνευσα να μείνω ανάπηρη αλλά ευτυχώς αυτό ανήκει πια στο παρελθόν.
Πρέπει να είναι σοκαριστικό.
Είναι. Δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι. Κλονίστηκα. Ήταν πολύ δύσκολο.
Διαγνώστηκε τυχαία το πρόβλημα που είχατε στον αυχένα;
Όχι. Οφείλονταν σε ένα παιδικό χτύπημα, το οποίο σιγά σιγά επιβάρυνε εκείνο το σημείο. Το 2007 η κατάσταση ήταν πια τέτοια που η εγχείρηση κρίθηκε επιβεβλημένη. Υπήρχαν πολλές πιθανότητες να μην είναι αναστρέψιμη η πορεία της υγείας μου.
Όχι. Οφείλονταν σε ένα παιδικό χτύπημα, το οποίο σιγά σιγά επιβάρυνε εκείνο το σημείο. Το 2007 η κατάσταση ήταν πια τέτοια που η εγχείρηση κρίθηκε επιβεβλημένη. Υπήρχαν πολλές πιθανότητες να μην είναι αναστρέψιμη η πορεία της υγείας μου.
Πως το διαχειριστήκατε;
Είχα πάθει κατάθλιψη. Οι ημέρες μου ήταν δύσκολες. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα χωρίς βοήθεια. Υπέφερα από τους πόνους. Δε μπορούσα να κοιμηθώ, να ντυθώ, να κάνω απλά πράγματα. Δεν το έβαλα κάτω. Έχω ένα χαρακτηριστικό: όταν αρρωσταίνω θυμώνω πάρα πολύ και αυτό μου δίνει μία ορμή για να βγω από την άσχημη κατάσταση που βιώνω. Το αντιμετωπίζω σαν εχθρό που πρέπει να πολεμήσω. Δε μπορώ με τίποτα να κλαίγομαι, ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό. Οπότε βρίσκω τρόπους να ανέβω.
Είχα πάθει κατάθλιψη. Οι ημέρες μου ήταν δύσκολες. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα χωρίς βοήθεια. Υπέφερα από τους πόνους. Δε μπορούσα να κοιμηθώ, να ντυθώ, να κάνω απλά πράγματα. Δεν το έβαλα κάτω. Έχω ένα χαρακτηριστικό: όταν αρρωσταίνω θυμώνω πάρα πολύ και αυτό μου δίνει μία ορμή για να βγω από την άσχημη κατάσταση που βιώνω. Το αντιμετωπίζω σαν εχθρό που πρέπει να πολεμήσω. Δε μπορώ με τίποτα να κλαίγομαι, ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό. Οπότε βρίσκω τρόπους να ανέβω.
