Η μεγάλη δίκη για τον Ναζίφ έχει φτάσει, όμως όλα τα στοιχεία είναι εναντίον του. Ο Μαχίρ αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και ο μόνος τρόπος για να σώσει τον πατέρα του είναι να αναλάβει την ευθύνη. Η ομολογία του προκαλεί σοκ και η Φεριντέ χάνει τη γη από τα πόδια της.
Ο Μαχίρ αποφασίζει να μην κρύβεται άλλο και έτσι σχεδόν παραδίνεται μόνος του στην αστυνομία, όταν εμφανίζεται στην κηδεία της πραγματικής του μητέρας.
Ο Τουργκούτ είχε φροντίζει να βρίσκονται αστυνομικοί στο σημείο και έτσι μπόρεσε να συλλάβει επιτέλους τον εχθρό του. Το προηγούμενο βράδυ ο ίδιος έχει αποχαιρετήσει την οικογένειά του, ενώ στη φυλακή συναντάει τον πατέρα του. Οι δύο άνδρες πέφτουν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και ο Ναζίφ μαθαίνει τα τραγικά γεγονότα για την Καντέρ. Παράλληλα ο Μαχίρ λέει στον πατέρα του:
-Eκαψαν μάνα και κόρη ζωντανές. Δεν ήταν ατύχημα. Η Καντέρ ανακάλυψε κάτι και ήθελε να μου το αποκαλύψει. Προφανώς το έμαθαν και άλλοι αυτό. Θα βάλω όμως ένα τέλος σ’ αυτό αύριο.
-Μην κάνεις καμία τρέλα Μαχίρ, του λέει ο Ναζίφ και ο φύλακας τους χωρίζει και τους οδηγεί στα κελιά τους. Στο μεταξύ ο Τουργκούτ με τη φυλάκιση του Μαχίρ βρίσκει ευκαιρία να αποκαλύψει επιτέλους τον έρωτά του στη Φεριντέ, χωρίς όμως να υπολογίζει πως η Σερρά τους κρυφακούει!
-Προσπάθησα να σε βγάλω από το μυαλό μου. Ποτέ δεν σε αγάπησα σαν φίλη μου. Από την πρώτη μέρα που σε γνώρισα στο κολέγιο μέχρι και σήμερα είμαι ερωτευμένος μαζί σου. Θα περιμένω μέχρι τη μέρα που θα με αγαπήσεις και εσύ. Το βράδυ η Φεριντέ γράφει στο ημερολόγιό της:
«Μαχίρ! Δεν υπάρχει πια ελπίδα για τον πατέρα σου. Περίμενα να συμβεί ένα θαύμα σήμερα… Αλλά φοβάμαι πως είχα δίκιο… Με πονάει που θα ξέρω ότι θα είμαι κι εγώ ένα πρόσωπο που θα ευθύνεται για τον αποχωρισμό σου από τον πατέρα σου… Εύχομαι ο πατέρας σου να ήταν αθώος… Το εύχομαι… Το εύχομαι… Η τελευταία μου λέξη σ’ εσένα θα είναι… Αντίο!».