H Ναταλία Γερμανού μοιράστηκε στο blog της, τα συναισθήματα που της προκαλεί η 21η Μαϊου, μια μέρα που της έχει χαρίσει τον μεγαλύτερο πόνο αλλά και μια υπερήφανη στιγμή χαράς...
Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες και τις εορτάζουσες -η γιορτή κρατάει 40 μέρες άρα είμαι μέσα 
Πέρασαν κιόλας Δέκα χρόνια από την νίκη της Έλενας στη Eurovision αλλά η χαρά κι η υπερηφάνεια είναι ακόμα ζωντανά συναισθήματα μέσα μας, σας ευχαριστώ πολύ λοιπόν για όλα τα μηνύματα αγάπης που μου στείλατε...
Ξέρετε, για μένα αυτή η ημερομηνία είναι τόσο αντιφατική συναισθηματικά..,
Στις 21 Μαΐου του 2005 ζήσαμε τη χαρά, αλλά έξι χρόνια νωρίτερα, την ίδια ακριβώς μέρα, έφυγε από τη ζωή ο πατέρας μου.
Απόλυτος πόνος, απόλυτο κενό. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, παθαίνω τον ίδιο συναισθηματικό πανικό. Δεν ξέρω αν γιορτάζω ή αν πενθώ..
Αν έχω επέτειο χαράς ή θλίψης. Και κάθε φορά ξεχνάω να ευχηθώ στους μισούς μου φίλους που γιορτάζουν, αλλά εκείνοι πάντα με συγχωρούν.
Άσπρο μαύρο -οι δυο όψεις της ζωής. Γιατί έτσι δεν είναι και η ζωή η ίδια; Το πιο μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν, σε σας που θυμάστε κι αγαπάτε το Φρέντυ και μου στέλνετε δυο λόγια τρυφερά.
Κάθε χρόνο. Τέτοια μέρα. Είμαι σίγουρη πως τον βλέπω να μου κλείνει το μάτι και να με χτυπάει τρυφερά στην πλάτη όπως έκανε πάντα.
Αν ήταν εδώ σήμερα, θα μου λεγε "Κοριτσάκι μου, το μόνο σου όπλο απέναντι στους μικρόψυχους, είναι το χιούμορ. Κράτα το γερά..."
Γελάστε λοιπόν αγάπες μου.
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι ξινή...
Ναταλία
